| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 |

تراکتورسازی تبریز را حالا بیشتر، از بازی این تیم و فریادهای تماشاگرانش در استادیوم میشناسیم؛ کارخانهای که به یکچهارم سالهای قبل بدل شده و با محصولات بهفروشنرفته منتظر سرنوشت محتوم خود ـ شکست در تولید ـ است. حتی حنجره طرفداران هم انگار دیگر برای گوش مسئولان بیصداست. «بیسکوئیت گرجی»، «کاشی ایران»، کاشی «سعدی»، «بینالود»، شرکت «پارس مینو»، و از آن بدتر، «ارج»، «آزمایش»، «داروگر»، «روغن جهان»، «روغننباتی قو»، «نساجی مازندران»، «پارس الکتریک»، «هپکو»، «کفش ملی» و...؛ نشستهایم و ازدستشدگان را نظاره میکنیم. ما بیشک بزرگترین نظارهگران تاریخ خواهیم بود که سرمایههایمان را در توفان تحولات به یغما دادهایم. حتی برای زندهنگهداشــتن برندهای نوستالژیک خود کاری انجام ندادیم و میراثفرهنگی صنعت کشور را تبدیل به پارکینگ خودروسازان و مجتمعهای مسکونی کردیم. ما بر سر نامهای آشنا چه آوردیم؟