دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی نساجی موفق به تولید و بررسی خواص نانوالیاف کامپوزیتی به منظور معرفی ساختارهای جدید نانولیفی بر پایه نانولوله‌های کربنی و پلیمرهای رسانا برای ذخیره‌سازی هیدورژن در شرایط عملی مورد استفاده در پیل‌های سوختی پلیمری شد.

به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندس کمیل نصوری، پژوهشگر طرح با بیان اینکه بزرگترین چالش پیش روی اقتصاد هیدروژن توسعه سیستم ذخیره‌سازی قابل دوام برای هیدورژن است اظهار داشت: در این طرح برای اولین بار در سطح جهان، تئوری استفاده از نانوالیاف کامپوزیتی حاوی پلیمرهای رسانا و نانولوله‌های کربنی برای ذخیره‌سازی هیدروژن مطرح شده و به شکل بسیار مطلوبی نیز این تئوری با توجه به نتایج ذخیره‌سازی هیدروژن به اثبات رسید که هدف اساسی دراین پروژهش بهبود میزان ذخیره‌سازی هیدروژن در جاذب‌های فیزیکی و نیز یافتن مناطق اصلی جذب بود.

وی در بیان کاربردهای این پروژه گفت: کاربرد اساسی این نانوالیاف در ساختارهای جاذب هیدروژن مورد استفاده در پیل‌های سوختی پلیمری به منظور به کارگیری در صنعت حمل و نقل و نیز کاربردهای قابل حمل (از جمله تلفن همراه و رایانه‌های شخصی) است.

نصوری با اشاره به اینکه رویکرد نهایی در استفاده از هیدروژن به عنوان سوخت برای استفاده در جهان آینده است که هیچ گونه سوخت‌های فسیلی وجود ندارد و پژوهش‌های انجام شده درمورد ذخیره‌سازی هیدروژن در جاذب‌های فیزیکی در سطح جهان در مرحله تحقیقات وجود دارد و هنوز به مرحله کاربرد نرسیده است، اظهار کرد: طرح ارائه شده نمونه خارجی ندارد و تمام ساختارهای تولید شده در این طرح به منظور ذخیره‌سازی هیدروژن برای نخستین بار در سطح جهان برای ذخیره‌سازی هیدروژن استفاده شده است.

گفتنی است، تاکنون از پروژه مذکور یک مقاله به صورت شفاهی در نخستین کنفرانس سالانه انرژی پاک ارائه و یک مقاله در مجله Applied Polymer Science پذیرفته شده و سه مقاله در مجلات ISI دیگر تحت داوری است و دو مقاله دیگر برای مجله Power Source در دست نگارش است.

این طرح در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد مهندسی ساختارهای نانولیفی با راهنمایی دکتر احمد موسوی شوشتری و دکترعلی کفلو در دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر ارائه شده است.

مدیر سایت دوشنبه 16 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 01:44 ق.ظ